Zuid-Afrikaanse 'culturele' activiteiten

Dag lief thuisfront,

Daar ben ik weer met mijn nieuwe avonturen Het is vandaag vrijdag en ik ga een heerlijk weekend tegemoet, niet in Stellenbosch (daarover later meer), dus daarom verblijd ik jullie nu alvast met mijn nieuwe verhalen, jeej!
Zaterdag 5 maart was het dan eindelijk zover: Suzanne ter Haar ging haar grote angst overwinnen: kajakken op de zee. Diepe wateren met vele wezens die je niet kunt zien, vreselijk! Tenminste, dat was wat ik er van tevoren over dacht, maar.. het was helemaal geweldig!! Voordat we het water op gingen werden we verdeeld in koppeltjes meisje-jongen (kracht? Tssss) en kregen we uitleg over hoe de kajak en vooral de peddels werkten, easy! Daarna de zee op, waarbij we eerst even een bezoekje gingen brengen aan de zeehonden die lekker lagen te dobberen verderop in het water. Toen we eenmaal stil naast ze lagen, zwommen ze onder ons door om ons uit te checken, super!! Het blijven toch geweldige beesten. Later was het water gevuld met duizenden kwallen (finding Nemo is er niks bij!), die prachtige roze motiefjes leken te maken in het water, leuk! Minder leuk was Cleo’s idee om even een kwal mijn boot in te kwakken, vooral omdat ik het pas later door had, hihi. Wraak heb ik niet genomen, goed he? Ik ben wel gebeten door een ander kwalletje, maar gelukkig zijn ze hier maar ongeveer ¼ de grootte van ‘onze’ kwallen en zijn ze roze (aaah, schattig) en dus een stuk minder angstaanjagend. Naast deze fascinerende wezentjes, die bijna allemaal dood waren, omdat ze met zoveel zijn dat ze elkaars zuurstof op blijken te maken en daardoor stuk voor stuk doodgaan, sneu.., waren er ook nog heel veel schollen met vissen die mij en Ralf (geloof dat mijn jongen zo heette..) leken te achtervolgen. Leuk is dat, want ze zwemmen met hun kopjes boven water, waardoor je ze heel goed kunt zien. Af en toe lijkt het dus net of er een enorme vis op je af komt zwemmen, omdat ze zulke grote groepen vormen, maar gelukkig zijn de échte grote vissen, als HAAIEN, AAAAH, uit onze buurt gebleven, toch fijn .
Zondag ontwaakt met spierpijn in mijn nek, maar dat was het meer dan waard! Nadat we een prachtige salade hadden gecreëerd, en we Marcel voor de verandering weer te lang hebben laten wachten (op tijd komen blijft hier moeilijk..), zijn we met 2 auto’s vertrokken naar Kirstenbosch. Dat duurde en duurde, verdwaaaald! Niemand had namelijk een route-kaart, erg handig. Over het algemeen werkt dat hier inderdaad prima, maar dan moet je wel een beetje weten welke richting je op moet én, niet minder belangrijk, op de borden blijven letten en dus NIET te veel kletsen (ook dat blijft moeilijk, haha). Ach, na 1,5 uur (het was geloof ik officieel 3kwartier) zijn we dan toch aangekomen op de plaats van bestemming en hebben we eerst nog een paar uur kunnen genieten van deze prachtige botanische tuinen, wauw!! Zo’n idyllische plek heb ik geloof ik nog niet vaak gezien. Zowel het park zelf als de prachtige omgeving (King Kong-achtige bergen: ik weet niet of het goed genoeg overkomt op de foto’s, maar een impressie is wederom te vinden op Facebook) was werkelijk adembenemend (dat ik dit woord ooit nog eens oprecht zou gebruiken…)! De perfecte locatie dus voor een heerlijke picknick met een grote groep leuke mensen. Iedereen had iets meegenomen, salades, sandwiches, pannenkoeken, wijn, etc., en we hebben onze buikjes dus goed volgegeten zodat we de hele avond konden dansen op de muziek van Goldfish!!! Jawel, daar zijn ze weer!! Het blijft toch geweldige muziek en we hebben dan ook 1,5/2uur non-stop gedanst met uitzicht op de bergen en een stukje stad, prachtig!! Na het concert nog maar even blijven zitten, wat muziek gemaakt (Piter-Jan had zijn gitaar mee en opeens bleek elke jongen gitaarskills te hebben ), gezongen en gegeten om de avond in stijl af te sluiten. Plan was om nog een drankje te gaan doen bij iemand thuis, maar helaas kun je in Stellenbosch (misschien in heel Z-A? In Kaapstad ook geloof ik) op zondag (en zaterdag dus vanaf 1600), geen alcoholische dranken meer kopen in de supermarkten en de liquor-stores zijn dan ook gesloten.. Met de inhoud van onze 2 auto’s + Tessa nog wat kletsen in Academia, bleek uiteindelijk ook een prima oplossing en met de volgende dag 0900 college in het vooruitzicht, is redelijk op tijd naar bed voor een keertje ook helemaal niet zo erg. Met een voldaan gevoel het weekend afgesloten in ieder geval
Ook de week die volgde beloofde een mooie te worden, want het is Woordfees in Stellenbosch, een festival met heel veel muziek, theater, beeldende kunst etc. Uiteindelijk ben ik naar 4 dingen geweest, te beginnen bij maandag: Stef Bos! Geweldig!! Wat een heerlijke stem en teksten heeft die man toch. In het Afrikaans is het alleen nog maar leuker, hihi. Hij zong zowel Nederlandse als Afrikaanse liedjes, en omdat hij met een nogal Nederlands accent praat, is zijn Afrikaans prima te volgen. Geslaagde avond. Het volgende uitje was op woensdag: een gesprek tussen Zuid-Afrikaanse theatermakers over het hedendaagse theaterdiscours in Z-A. Ik had er nogal hoge verwachtingen van, maar dat viel helaas een beetje tegen. Het Afrikaans was toch moeilijk te volgen en de onderwerpen die ze bespraken waren nogal standaard en niet echt vernieuwende inzichten ontbraken helaas, maar ach.. heb ik dat ook weer eens meegemaakt. En Inge heb ik ook even cultureel laten doen, toch weer iets goeds gedaan deze week ;-) ’s Avonds naar een voorstelling in het Engels geweest: A Worm in the Bud. Het ging over de Afrikaners/Boeren en een vrouw uit Londen die hier als Au Pair (denk ik, voor zover ik het heb begrepen) werkte. Het spel was heel goed, alleen praatte 1 van de 2 actrices nogal snel, lastig te volgen dus op sommige momenten, maar zeker de moeite waard.
Donderdag was het weer Kayamandi-dag, woehoe!! Heerlijke middag gehad met de kids, al had ik eerst wat minder zin (wat eigenlijk iedere keer zo is), maar zodra je er bent is dat in 1 klap over. De meiden hebben mij vorige week een Xhosa- naam gegeven, die ik uiteraard niet kan schrijven en als ik het uitspreek is het uiteraard hilarisch (vinden de kinderen, er zit namelijk een typische ‘klik’ aan het begin, die voor ons westerlingen bijna onmogelijk is, hihi). Het betekent in ieder geval ‘een bepaalde danssoort’, dat vonden ze blijkbaar bij mij passen?, waarbij je je bovenlijf achterover doet (soort van limbo-dansen, maar dan op zn Afrikaans), dus dat doen ze dan ook de hele tijd als ze mij zien, hihi, super schattig! Als ik het doe, is het uiteraard nog grappiger, want die beweging kan ik natuurlijk nooit zo maken zoals zij doen, waardoor de meiden nog harder moeten lachen. Ach.. zo vermaak je nog eens iemand ;-). Elke week weer een heerlijk ‘rust’-moment dus.
Om de dag helemaal goed af te sluiten, ben ik donderdagavond met Tessa naar het theater geweest: Medea, in het Afrikaans. Erg bijzonder dus, omdat ik dit stuk al gelezen heb in het Engels en Nederlands en meermaals geanalyseerd heb, maar deze uitvoering was zeker weer verrassend. Slechts 1 actrice die alles speelde en eigenlijk het verhaal soort van opnieuw vertelde, leuk en vernieuwend en zeker prima te volgen. Ik begin te wennen aan dit grappige taaltje Ook in mijn colleges gelukkig, al blijkt het continu schakelen tussen Engels en Afrikaans verwarrend (mijn aantekeningen zijn dus een soort van onleesbare mix geworden, dus we gaan zien wat ik ervan ga maken ;-)).
Om 1600 vetrekken we vanuit het centrum van Stellenbosch naar de Rugby-match in Kaapstad met een grote bus internationale studenten. Het nationale elftal speelt, dus dat wordt nog wat. Net toch maar even een wit (met zwart) jurkje aangedaan (de kleuren blijken namelijk wit en blauw te zijn, dus moet toch minimaal 1 ding kloppen), dus ik ben er klaar voor!! 3 liter wijn in de tas en gaan met die banaan ;-). Die wijn is ook voor het weekend hoor, niet gevreesd. We gaan met een groep van ongeveer 15 man naar het zomerhuis van Nevilles (Z-A jongen) ouders op de gardenroute, aan het strand als het goed is, om daar te chillen en te feesten (en hopelijk ook nog 1 theatertekst te lezen, voor maandag), zin in!!
Fijn weekend en tot de volgende!

Dikke kuus van culturele Suus.

p.s. Ik heb me vandaag laten testen op HIV. Een grote campagne onder de studenten in Stellenbosch, die volop gepromoot wordt, dus dat moest ik natuurlijk supporteren. Negatief! Pff.. gelukkig maar :-) Al verwacht je uiteraard niet anders, het is toch even spannend...