Flink aan de studie na een heerlijke week

Lief thuisfront,

Studie..studie..studie, dat was de stand waar mijn hoofd de laatste paar dagen op stond. Maar nu heb ik dan eindelijk een rustdag ingebouwd (gedeeltelijk gedwongen omdat mijn lijf de studiedruk blijkbaar iets minder leuk vond ;-)) en kan ik weer een berichtje aan jullie sturen!
Het duurde even voor ik weer wat liet horen en de voornaamste reden was dat een gedeelte van het thuisfront… HIER WAS!! Jazeker! Zondag t/m zaterdag heb ik met papa en mama in Stellenbosch en omgeving rondgereisd en al het moois kunnen laten zien wat zich hier bevindt :-) Ook de studieomgeving werd uiteraard niet overgeslagen en een Tour de Stellenbosch was dan ook een van de eerste dingen die op het programma stonden. Beginnend bij het begin: zondag was een beetje een gekke afwacht-dag, waarin ik een poging tot studeren, kamer opruimen (wat ik natuurlijk al lang de dag van tevoren had gedaan, omdat ik niet wist wanneer ze zouden komen, hihi), rondlopen en Lisa vermaken, heb gedaan, totdat het dan eindelijk 1800 was en papa belde dat ze voor de poort stonden. Hihi, ik voelde me net zo’n filmster die dan vrijgelaten wordt uit de gevangenis en buiten de poort opgewacht wordt door het thuisfront, heel gek. Vooral om eindelijk mensen van thuis hier te zien, waarvoor alles nog nieuw is wat voor mij al zo normaal geworden is. Grappig dat alles dan ook voor mij weer een klein beetje nieuw lijkt.. Nadat we de spullen gedropt hebben in de b&b, zijn we heerlijk uit eten geweest bij 5, hetzelfde restaurant waar we voor Ahmeds verjaardag uit eten waren geweest en zeker ‘parentsproof’, zoals we de weken hiervoor verschillende restaurants in Stellenbosch gelabeld hebben. Apart ook om dan ’s avonds door je papa en mama ‘thuis gebracht’ te worden en dan nog even een wijntje te drinken in de ‘woonkamer’ om de plannen voor de week door te spreken, wat dan weer heel normaal voelt.
Goed, maandag was het Human Rights Day en zijn we naar, hoe toepasselijk, Robbeneiland geweest. De boot vertrok pas om 1300, dus om 0900 (of was het 0800?) zijn we vertrokken om Simon op het vliegveld af te zetten om zijn vriend op te halen, waarna wij doorgereden zijn naar Kirstenbosch, de botanische tuinen van Kaapstad (waar inderdaad ook het concert van Goldfish was). Helaas was het weer deze keer wat minder, maar langzaam kwam de zon toch door en leek alles weer steeds iets meer zo idyllisch als Kirstenbosch hoort te zijn :-). Na een snelle hap in Waterfront, Kaapstad, hebben we de boot genomen naar Robbeneiland, waarbij we na lang volhouden toch naar buiten mochten en meermaals de bevestiging kregen van de toepasselijkheid van de naam van dit eiland. Het blijven toch prachtige beesten!! Robbeneiland zelf was naar mijn idee niet zo indrukwekkend als ik had verwacht en eigenlijk ietwat te toeristisch, maar misschien had dit ook wel te maken met de perfect uitgekozen dag.. De verhalen van de verschillende gidsen (1 in de bus, 1 ex-prisoner in de gevangenis) waren wel erg interessant en dat maakte het bezoek zeker de moeite waard. Lekker uit eten geweest met Pat, Lisa en Basiel bij TrumpetTree na een tour door Stellenbosch (georganiseerd door onszelf, uiteraard..) en toen met volle magen en een plan voor vrijdag lekker ons bed ingekropen.
Dinsdag begon dan eindelijk onze ‘roadtrip’ langs de Westcoast omhoog naar Lamberts Bay. Heerlijk om even weg te zijn uit Stellenbosch en te genieten van de prachtige omgeving, want wat is het hier mooi, ik blijf me verbazen! Onderweg zelfs wat wilde dieren gespot :-); struisvogels, verschillende rendier-achtige-beesten en jawel: een heuse zebra!! Lekker een beetje rondtouren en af en toe even de auto uit om iets te bezoeken met (helaas iets minder geslaagde) Afrikaanse muziek op de achtergrond (een cd’tje die papa in Kaapstad had gekocht, maar die iets andere muziek bevatte dan de mannen daar speelden, hihi). ’s Avonds reden we over een lange dirt-road langs een openluchtrestaurant, waar we eerst maar eens een plekje voor de avond hebben gereserveerd. Toen bleek dat de moeder van de jongen achter de toog een b&b had, hebben we daar mooi gebruik van gemaakt en ook maar gelijk een kamer voor die nacht geboekt. Prachtig b&b met een briljante, niet luisterende hond, die we na het heerlijke eten midden in de nacht nog van de straat probeerden af te plukken, wat helaas niet lukte.. Bleek uiteraard normaal te zijn dat hij af en toe wegloopt, maar goed.. toch weer een avontuurtje rijker :-). Het eten bij dit restaurant was trouwens baie lekker en een echte aanrader. Onbeperkt heerlijke verse vissen van de braai eten met de ruisende zee op de achtergrond onder een prachtige sterrenhemel, wat wil een mens nog meer?
De volgende ochtend lekker op tijd opgestaan en vertrokken naar Cederbergen national park, waar enorme rotspartijen het landschap kleuren (is dat nou niet mooi gezegd?) en een super lange dirt-road je naar de andere kant van het park brengt. Lekker door elkaar geschud kwamen we uiteindelijk toch nog op de weg naar Kaapstad en hebben we een hostel geboekt en een plekje in hét restaurant gereserveerd: Mama Africa, zo populair dat het elke avond vol zit en boeken dus een must is. Het eten was dan ook heerlijk, helaas dat van mama toch te pittig en dus ingewisseld voor iets simpels (blijkbaar is Afrikaans eten hier pittiger dan we dachten?), en ik heb voor het eerst in 13 jaar (!!!) ‘vlees’ gegeten, namelijk: Krokodil!! Haha, zo grappig, dat wilde ik zeker wel proberen. Goede verantwoording: krokodillen eten ook bewust mensen als enige dier op aarde (heb ik me laten vertellen), dus!
Donderdagochtend hebben we om 0630 de wekker gezet om de tafelberg te beklimmen. Gebeld naar de kabelbaanmaatschappij of het kon, maar helaas.. het was te bewolkt (zoals erg vaak rond de tafelberg). Toch jammer, maar wel nog eventjes blijven liggen. Rond 0800 zijn we vertrokken om dan maar even met de auto een stukje de tafelberg op te gaan en met de topless-bus, waarmee we na het ontbijt een tour hebben gedaan, zijn we tot aan de kabelbaan omhoog gereden, toen het iets minder mistig was. Toch nog een beetje van het prachtige uitzicht kunnen genieten! Die bus tour is trouwens echt leuk en helemaal niet zo stom toeristisch als ik altijd dacht. De stem op Afrikaans gezet, Afrikaanse muziek op de achtergrond (ditmaal wel een goede aankoop) en zo optimaal van de informatie over Kaapstad kunnen genieten. Zeker de moeite, omdat je totaal andere dingen hoort dan je anders te weten zou komen en alles ook vanuit een heel ander perspectief bekijkt, van bovenop een bus :-). Erg leuk! Een kleine tussenstop gemaakt in het kasteel, met een leuk toneelstukje van ouderwetse ‘militairen’ die de kanonnen afvuurden. Dit was vooral grappig omdat 2 mannen gewoon maar een beetje zaten te chillen op een bankje, terwijl de rest het werk deed, haha (zie facebook voor foto’s). Mama heeft nog een prachtig boek gekocht bij een kunstenaar die hier teksten in tegels bijtelde en dit ook in België heeft gedaan, waaruit een boek tot stand is gekomen waarin Zuid-Afrikaanse kunstenaars en Belgische kunstenaars/dichters samenwerken. Een heel mooi en mama-waardig boek dus. Voor de avond had Neville een ‘parentsproof’ restaurantje in Stellenbosch uitgekozen: volkskombuis. Bleek een heel leuk Afrikaans restaurant te zijn, waar ze ook echt bij voorkeur Afrikaans spraken, dus dat was nog een grappige avond ;-). Het eten was ook lekker en vooral makkelijk te kiezen: ‘vegetarisch van de dag’ of ‘vis van de dag’… de rest vlees.. (typisch..)
Vrijdag was het tijd voor een echte typische uitstap van deze streek: Winetasting!! Samen met Simon en zijn Duitse vriend (die echt alleen Duits spreekt, dus dat was af en toe lastig, maar ach..) en met Michael als onze gids zijn we 6 winefarms afgegaan en hebben we 5 tastings, brunch en lunch gehad en nog wat lekkere kazen gekocht. Het ‘tasten’ is wel echt leuk en na een tijdje kun je ook echt bepaalde smaken en geuren herkennen, grappig. Bij de 5e farm was het echter wel genoeg geweest voor onze smaakpapillen, zo leek het, want ik proefde nog wel dat het wijn was, maar dat was het wel zo’n beetje. Kon nog net zeggen: lekker of niet lekker, maar niet veel meer, hihi. Super gezellige dag gehad in ieder geval en een cruciaal onderdeel voor de komst van di papa en di mama :-).
De laatste dag van leuke dingen, voordat het studiewerk dan toch echt gedaan moest worden (iets wat er deze week totaal bij ingeschoten is, uiteraard), was zaterdag, de dag dat we de pinguïns een bezoekje hebben gebracht en Kaap de Goede Hoop hebben bezocht. Uiteraard een foto bij het bord gemaakt, waar ik nog even op moet wachten.. zodra ik hem heb, staat hij uiteraard op facebook, dus houd het in de gaten ;-). Het was wel een erg drukke dag helaas, dus het krioelde bijna meer van de mensen dan van de pinguïns bij Bolders Beach, toch wel een andere ervaring dan de laatste keer, toen het echt meer voelde als ‘wij en de pinguins’, maar goed.. Het blijven leuke beestjes waar je onbeperkt naar kunt blijven kijken, dus we hebben ons vermaakt. Onderweg naar Cape Point blokkeerden de bavianen onze weg en zelfs op de ‘snelweg’ lagen ze lekker uitgebreid op de vluchtstrook (en met 1 been op de weg) elkaar te vlooien, toch leuk dat die hier gewoon zo rondlopen, toch nog een beetje écht Afrika.. Na een lekkere maaltijd bij Cape to Cuba zat het bezoekje van papa en mama er helaas toch echt op en hebben we afscheid genomen, een momentje wat vooral voor mama nogal moeilijk was, maar ach.. het is maar 4 maanden meer <-- voor mij heel jammer, maar voor hen een opluchting.. ofzo… Wel raar zondagochtend toen ze écht wegwaren. Het voelde net of ik een weekendje naar Etten-Leur was geweest en nu weer terug op mijn kamer zat. Het feit dat dit Afrika is en niet Utrecht is dan opeens heel gek, niet echt uit te leggen. Vanaf zondag ging Academia gelukkig weer leven en kwam iedereen terug van vakantie, dus zo snel als het normaal was dat papa en mama hier waren, was het ook weer normaal dat ze er niet meer waren en dat mijn leven hier gewoon weer doorgaat. Fijn toch. Enige gekke was dat de jongens er niet bij waren. Ik had niet verwacht dat ik ze door de komst van papa en mama meer zou gaan missen, maar dat is wel een beetje zo. Gelukkig is Skype niet voor niks uitgevonden en heb ik maandag al gelijk met Rindert geskyped, tussen het leren door.
Dinsdag heb ik mijn eerste echte test gehad, waar ik nogal gestrest door was (of zou het komen door 3 dagen non-stop leren…?), maar uiteindelijk ging het wel redelijk denk ik. Wel veel te weinig tijd, maar we gaan het zien.. Het leven is nu dus echt begonnen met nog 1 test, 3 papers en 1 presentatie in de komende weken tot 21-4.. even op de tanden bijten dus, maar gelukkig gaan we, als alles goed gaat, 22-27 april naar OrangeRiver om te raften en te kamperen, dus daar kijken we naar uit. Als ik terug kijk naar alle mooie foto’s en terug denk aan de prachtige omgeving waarin ik mij nu bevind, kan ik toch sowieso niet anders dan mij gelukkig voelen? Ik ben een bofkont!!

Dikke kuus van bevoorrechte, doch studerende Suus