Een vaster ritme?

Lief thuisfront,

Wauw, er zijn al weer 2 weken voorbijgegaan.. wat gaat de tijd hier toch vreselijk snel. Vandaag is het 1 maart, wat betekent dat ik hier al ongeveer 1,5 maand zit (en dus al bijna op ¼ van het totaal zit, aaah, niet aan denken!). Ik weet niet helemaal of het nou langer of korter voelt.. ik heb natuurlijk al super veel gedaan, maar het moment dat ik weg moet, lijkt nog heeel ver weg. Ach, wat maakt het ook uit, ik geniet gewoon, dat gaat me prima af merk ik .
De afgelopen 2 weken (waarin ik jullie dus even in de steek heb gelaten, I’m sorry!) is het vaste ritme er wat meer ingekomen (voor zover dat hier kan). De colleges zijn nu echt begonnen en ik moet zelfs al teksten lezen en over 2 weken een assignment inleveren over Grieks theater (inderdaad, oude kost en helaas niet echt inspirerend, maar we moeten er even doorheen). Er zijn zelfs al een paar momenten geweest dat ik thuis zat om te studeren, weliswaar een heuse studiedag afgelopen zondag, heavy! Gelukkig is over het algemeen de nieuwe informatie die ik krijg vrij interessant en leer ik ook nog wat nieuwe dingen (niet alleen op school-gebied). Je leert jezelf weer een beetje meer kennen op zo’n uitwisseling, merk ik. Wel superleuk om al deze avonturen aan te gaan met allemaal nieuwe mensen en soms voel ik me ook best stoer dat ik dit allemaal maar gewoon doe. Een beetje trots zijn op jezelf op z’n tijd mag ook wel toch?
Goed, naast de studie, wat trouwens echt wel moeilijk is in deze hitte, waarin het lastig is je hoofd uit de vakantie-stand te krijgen (oeps!), heb ik uiteraard ook niet stilgezeten. Er is nog zoveel te ontdekken hier in dit prachtige land en de afgelopen 2 weken heb ik daar weer mooi van mogen meegenieten! Voor het eerst Sokki-dansen gezien, een Zuid-Afrikaanse vorm van rock-en-roll/stijldansen, waarbij eigenlijk geen regels zijn. Erg grappig om te zien, maar of het nou helemaal mijn ding is, ben ik nog niet helemaal achter ;-). En! Nog iets! Ik heb gepilatest (schrijf je dat zo?). Super leuk!! Dat gaan we zeker vaker doen. Verder is er helaas van het sporten nog niet superveel gekomen, omdat ik de afgelopen 1,5 week erg veel last van mijn pols heb gehad, bah! Vandaag dan ook maar even langs de fysio geweest om uit te vinden wat er aan de hand was (in NL weten ze het helaas ook nog altijd niet), want de pijn was sowieso erger dan normaal en straalde nu door naar mn hand, waardoor ik bijna niks kon, irritaaant! Ik ben dus vanmorgen om 0930 op pad gegaan en na de fysio, de dokter en een rontgenfoto was ik om 1400 eindelijk weer thuis. Morgen weer langs de dokter om te kijken of er iets af te lezen valt van de foto en dan hopelijk eindelijk een échte behandeling (misschien zijn de dokters en fysio’s hier wel beter dan in Nederland.. in ieder geval kijken ze hier niet op de minuut voor hoelang je hebt betaald en zorgen ze gewoon dat je helemaal doorgeholpen wordt, fijn!).
Ik heb er ondertussen al weer 2 keer Kayamandi (vrijwilligersproject) opzitten en het is geweldig. De kinderen zijn zo leergierig en vinden alles wat je doet en zegt eigenlijk wel prima Vooral in voetballen zijn ze super actief, bijna eng hoe hard ze tegen die bal aanknallen, hihi. We hebben tot nu toe spelletjes gedaan en 1 engelse tekst gelezen waarover de kinderen vragen moesten beantwoorden. Khululwa, Theodora en ‘het derde meisje die er de laatste keer is bijgekomen en die een hele moeilijke Xhosa-naam heeft’ (die ik dus niet meer weet), mijn 3 meiden dus, waren super actief en daarom iets te snel klaar, maar ach.. gewoon met elkaar kletsen is ook best gezellig. De meiden hadden op een gegeven moment helaas wel ruzie met elkaar, in het Xhosa: aaah, ik versta het niet!! Ik kwam er dan ook pas achter dat er iets mis was, op het moment dat 1 van de meiden ging huilen, maar gelukkig zijn er ‘helpers’ die wel de taal spreken en is het opgelost. Toch even jammer af en toe, zo’n taalbarrière.
Over Kayamandi gesproken: 15 februari zijn we met ‘HIV&Aids-cursus’ ook de township ingegaan om mensen in te lichten over de hiv-testing-campaign die plaatsvond in een centrum aan het begin van Kayamandi. Beetje vreemd was het wel. Zonder echte voorlichting, bewapend met informatieblaadjes en een grote zak condooms mensen aanspreken over zoiets heftigs als deze ziekte, waar ook nog best een taboe oplicht. Het viel uiteindelijk allemaal wel mee, maar of we nou echt iets bereikt en mensen de condooms ook echt gaan gebruiken (iets waar onze ‘begeleider’ niet echt van overtuigd was), moeten we natuurlijk nog maar afwachten. Gelukkig hoorden we in class dat het aantal geteste mensen redelijk hoog lag in vergelijking met andere keren, dus dat is dan toch weer een goed teken . Een interessante dag weer in ieder geval!
13 februari was Ahmed jarig, maar helaas viert hij dit nooit (nogal een pijnlijk onderwerp). Een verjaardag zomaar voorbij laten gaan, kan natuurlijk niet naar mijn idee en daarom heb ik de vrijdag erna een verrassing-etentje georganiseerd in 5, een heerlijk restaurantje hier in Stellenbosch. Ahmed dacht dat hij alleen met Cleo en mij zou gaan eten, gewoon voor de leuk, maar toen hij aankwam zaten ook Chris, Thijs, Lisa, Jasmijn en Karina aan tafel. Op een grote Zuid-Afrikaanse vlag hebben we verschillende berichtjes voor Ahmed geschreven. Ahmed was uiteraard wel een beetje overdonderd, maar ik was toch opgelucht dat hij het uiteindelijk een super-avond heeft gevonden . Niet iedereen houdt van verrassingen, toch iets geks vind ik dat, hihi.
Zaterdag 19-02 zijn we heerlijk sportief geweest. Karina, Anneleen, Jasmijn, Inge, Cleo en ik zijn op onze fiets gestapt en hebben een uitstapje gemaakt naar Jonkershoek, een natuurreservaat hier in de buurt. Toch nog 1,5 uur fietsen (ongeveer) en binnen het park nog eens 2. Daarna zijn we de berg op gehiked naar de eerste waterval, waar we lekker konden zwemmen (een heuse triatlon dus! ). Een prachtig reservaat trouwens (check foto’s op facebook), waar ik vast nog wel een keertje naartoe zal gaan. ’s Avonds zijn we een welverdiend drankje gaan drinken met wat kleine hapjes en hebben we lekker samen gegeten (zoals wel vaker, samen eten en koken kan natuurlijk altijd en blijft toch 1 van de leukere dingen om te doen. Enige minpunt: mijn kak-keuken!! Ik mis de mooie keukens in Nederland. Kijk: ik mis iets!!).
Afgelopen maandag ben ik voor het eerst naar het theater geweest hier!! Heerlijk, wat had ik daar behoefte aan zeg. Het was een komische voorstelling van studenten van de drama-afdeling en mijn docent had mij hierover getipt. Samen met Cleo en Theo (fransman die er ook wel eens op uit wilde.. de andere fransen houden nogal van thuiszitten over het algemeen namelijk, daar kan ik nou echt niet bij, maar goed) heb ik de longen uit mijn lijf gelachen (is dat een goed gezegde?) en daarna een drankje (of wat meer) gedaan in mystic, bohemia en Edric&Piters huis, heerlijke avond weer!
Dinsdag zijn Cleo’s papa, mama en tante aangekomen, waarmee ik 2 avonden achtereen uit eten ben geweest. Heel erg leuk, echte belgen dus, hihi, ik heb me vermaakt! De eerste avond zijn we gaan eten in een tentje waar Zuid-Afrikaanse zangeres kwam optreden. Het blijft toch heerlijk om live van muziek te genieten, zeker in dit prachtige taaltje, waarvan je grote gedeeltes begrijpt, grappig. Woensdag ben ik naar Tangled (Rapunzel) geweest!! Finally!! Wat een heerlijke film om je gedachten even helemaal los te laten. Stiekem was Wouter dus ook een beetje bij me op deze trip (Disney-films in de bios.. dat kan maar perfect met 1 persoon ).
Dit verhaaltje wordt misschien een beetje opsommerig, maar ik moet nog 1 ding kwijt, namelijk: GOLDFISH!! Wat een geweldige muziek!! Vrijdag zijn we hier in Stellenbosch naar hun optreden geweest, wauw! De hele avond gedanst, gedanst en nog meer gedanst, waardoor we daarna zo kapot waren dat we maar 1 drankje hebben gedaan in de stad en de volgende dag spierpijn hadden, haha. Maar echt: geweldig. Ik zou zeggen: zoek het op in de winkel, download het, youtube het, whatever, maar serieus: dit is tof!! Als het goed is gaan we zondag nog een keer, in Kirstenbosch deze keer, maar het is even afwachten of de jongens vanmorgen (om 0800!!) tickets voor ons hebben kunnen scoren. Als het is gelukt, gaan we met een hele groep, dus dat zou zeker tof zijn! Sowieso gaat dit weekend leuk worden, want zaterdag ga ik zee-kayaken.. benieuwd hoe dat nou weer gaat zijn, maar het is het proberen zeker waard leek mij zo. Toch iets wat je in Nederland niet zo snel zou doen én waar het mooi weer voor moet zijn, wat het hier voorlopig hopelijk nog wel even is (aaah, heet de afgelopen dagen, 40graden of zo, soms iets té, maar ik klaag niet! Ik word er blij van ). Hoe dit allemaal was horen jullie uiteraard weer in mijn volgende blog (die hopelijk wat eerder komt, zodat het niet zo’n enorm en misschien iets boeiender verhaal wordt dan deze keer..).
O, nog iets: we hebben geconstateerd dat Kaapstad echt heerlijk dichtbij is en de trein prima te doen is (ook maar 1 euro kost, hihi), dus gaan wij voortaan vaker, zoals zaterdag voor een drankje en een shop-middagje (die deze keer mislukt is) naar die prachtige stad. Ik ben hier ook even langs de Baz-bus geweest. Een hop-on hop-off bus waarmee je helemaal naar Jo-burg kunt gaan en die ik dus lekker met Mich ga gebruiken als hij hier is. Onbeperkt on-off-hoppen voor 300 euro, dat is toch een stuk goedkoper en gezelliger dan een auto huren.. ik kijk er al helemaal naar uit!! Maar eerst komen papa en mama nog, die mij heel onverwachts belden met een Zuid-Afrikaans nummer dat ze geland waren en ze in plaats van een auto, een busje voor 9 personen gekregen hadden bij het verhuurbedrijf, haha, Afrika! Over 3 weken staan ze dus bij mij op de stoep en gaan we lekker een hele week samen op pad, ik kan niet wachten om deze geweldige plek met hen te delen en te laten zien hoe het hier nou écht is!
Dit is het voor nu, ik hoop dat jullie hebben genoten van mijn enorme verhaal (ik doe onbewust toch meer dan ik denk en dat wil ik jullie natuurlijk niet onthouden..) en tot skypes, facebooks, mails, sms’, kaarts of de volgende!!

Dikke kuus van studierende, genietende & nog bruinere Suus!